Prezentacja parafii pw. św. Anny w Niewodnej
Klejnot piękna i prawdy
Według prof. Piekosińskiego nazwa wsi Niewodna (dekanat frysztacki) pochodzi od założyciela Niewoda (podaję za: ks. Władysław Sarna, "Opis powiatu jasielskiego", str. 278). Jest tam również wzmianka, że w 1454r. miejscowość została przeniesiona z prawa polskiego na prawo niemieckie przez króla Kazimierza Jagiellończyka na prośbę właścicieli Jana, Piotra i Andrzeja z Dobrzechówki. Jan Długosz nie wspomina nic o tej wsi. Przez następne wieki właściciele Niewodnej zmieniali się bardzo często. Obecnie do parafii należy ok. 750 wiernych (...)
Piękno wśród wzniesień
Pierwsze wzmianki na temat parafii w Niewodnej pochodzą z XIV w., a dokładnie z roku 1366. Kilka razy zmieniła się też przynależność parafii do diecezji: przemyskiej, tarnowskiej, znowu do przemyskiej, a teraz do rzeszowskiej. Parafia w Niewodnej była założona przez ród Firlejów. Przez bardzo długi czas obejmowała rozległy teren. Dowodem na to jest między innymi fakt, że do 1971r. parafia liczyła ok. 4400 wiernych. Po odłączeniu Szufnarowej, Wiśniowej i Jazowej zostało niewiele ponad tysiąc osób, a od 1998r. także kaplicę w Różance obsługują księża z Grodziska. W ten sposób pozostało 750 wiernych, którzy muszą utrzymać piękny i obszerny kościół.
Zapisy po wizytacji Biskupa Radziwiłła w 1596r. potwierdzają istnienie w Niewodnej drewnianego kościoła pw. św. Anny. Z czasem kościół ten uległ zniszczeniu i został odbudowany w 1672r. Wiadomo, że posiadał 3 ołtarze: św. Anny, św. Antoniego i Świętych Piotra i Pawła. Z tamtej świątyni zachował się drewniany krzyż oraz drewniana chrzcielnica.
Obecny kościół parafialny został wybudowany w 1921 - 1924r. w stylu gotycko-renesansowym, dzięki staraniom ks. Jana Baraniewskiego, któremu ofiarnie pomagali parafianie z kraju i z zagranicy, a także kolatorzy, rodzina Mycielskich z Wiśniowej.
Kościół ten poświęcono w 1924, a uroczyście konsekrował go 27 czerwca 1927r. sufragan przemyski bp Karol Józef Fiszer.
Do budowy świątyni użyto cegły i kamienia. Jest to kościół trójnawowy z wieżą i sygnaturką, kaplicą, zakrystią i 2 kruchtami bocznymi. Sklepienie żebrowe oparte jest na ścianach i filarach. Okna zdobią witraże figuralne wykonane w krakowskiej firmie Żeleńskich. W głównym ołtarzu umieszczony jest obraz św. Anny na płótnie-XVII-wieczna kopia słynnego obrazu Rubensa (nieznanego artysty) oraz figury świętych. Boczne ołtarze poświęcone są Sercu Jezusowemu i Sercu Maryi. Ołtarze oraz 2 zabytkowe krzyże pochodzą ze starego kościoła. Na uwagę zasługują zabytkowe, odnowione w ostatnim czasie elementy wyposażenia, także pochodzące ze starego kościoła: drewniana ambona w kształcie beczkowym oraz drewniana chrzcielnica. Pięknie prezentuje się misternie wykonany w Akademii Krakowskiej fronton kościoła z oryginalnym portalem i płaskorzeźbami przedstawiającymi Chrystusa wśród dzieci.
Uwagę zwraca plebania z 1900 roku, starsza od kościoła, która posiada masywne, pokryte pięknymi płaskorzeźbami drzwi.
Całe otoczenie jest pedantycznie utrzymane, co jest zasługą parafian, umiejętnie kierowanych przez znanego z gospodarności Księdza Proboszcza. Wokół świątyni ułożona jest kostka. Cały plac jest oświetlony. W ubiegłych latach przeprowadzono szereg prac przy kościele: remont dachu oraz remont organów i założenie nowego nagłośnienia, prace konserwatorskie.
Prawda zwycięży
Przed wejściem na plac kościelny umieszczony jest pomnik poświęcony ofiarom Katynia. Został tu postawiony w 1980r. i był jednym z pierwszych w Polsce, bo przecież wtedy jeszcze nie wolno było mówić prawdy na ten temat.
Innym elementem patriotycznym jest pamiątkowa tablica ufundowana w pierwszą rocznicę śmierci ks. Jerzego Popiełuszki - także ze śmiałym jak na tamte czasy napisem: "Prawda zawsze zwycięży. Ks. Jerzy Popiełuszko zamordowany przez funkcjonariuszy MSW".
Praca duszpasterska opiera się przede wszystkim na tradycyjnych nabożeństwach związanych z rokiem liturgicznym. Ludzie żyją sprawami Kościoła. Są religijni, ofiarni i zatroskani o materialny byt parafii. Sami kolejno przychodzą do sprzątania i dekorowania świątyni. Przy ołtarzu posługują ministranci.
W różach różańcowych modlą się dorośli. Młodzież spotyka się w ramach KSM-u. Przy kościele działa również Stowarzyszenie Rodzin Katolickich, Zespół Charytatywny Caritas który odpowiada na wszystkie akcje zaplanowane przez ogólnopolską Caritas.
Z parafii pochodzi dwóch kapłanów i siostra zakonna pracująca na misjach na Ukrainie.
Wiersze o Niewodnej
Wsi spokojna, wsi wesoła
MOJA MIEJSCOWOŚĆ
Moja miejscowość jest piękną wsią,
Więc spakuj plecak i odwiedź ją.
Niewodna leży na Podkarpaciu, w gminie Wiśniowa,
Jest w niej piękny kościół i szkoła podstawowa.
Od września mamy nowego proboszcza,
On wszystkie dzieci rozpieszcza.
Na katechezach wymyśla różne konkursy
A najlepszych potrafi wyróżnić.
W szkole klas mamy sześć,
Nikogo chyba nie dziwi ta wieść.
Czyste powietrze i czysta rzeka
Żaden mieszkaniec na wieś nie narzeka.
Jest tutaj dom strażaka i kółko rolnicze,
Przy drodze stoi kilka kapliczek.
Jest sklep spożywczy i Dom seniora
W którym Koło Gospodyń działa.
Wiejskie gospodynie są bardzo zaradne
Dbają, aby koło domów było bardzo ładnie.
Mariola Wnęk
NIEWODNA
Wieś Niewodna jest wspaniała,
A w niej ludność doskonała.
Gospodarze pracują wytrwale,
A ich plony są doskonałe.
Gospodynie mają klub,
W którym imprez jest w brud.
Dom strażaka jest przy drodze,
A strażacy czuwają na jednej nodze.
W szkole dzieci jest niewiele,
Za to na wsi jest weselej.
Jest kościółek duży wzniosły,
A w nim proboszcz jest radosny.
Są tutaj tereny górzyste,
A widoki przejrzyste.
Jak nas odwiedzicie,
To na własne oczy zobaczycie.
Kinga Rypyść
NIEWODNA
Niewodna to wioska
pomiędzy górami,
która jest usłana
polami i lasami.
Doliną płynie rzeczka,
a dalej góreczka,
a na tej góreczce
skacze wiewióreczka.
Z góry od Różanki
droga asfaltowa,
jedzie tu autobus
prosto do Strzyżowa.
W gospodarstwach ciągle
jest pośpiech i praca,
ale kto pracuje,
to mu się opłaca.
Gospodyni chowa
krówkę, kury, świnki,
ale za to w zimie
zajadają szynki.
Dawniej był tu dworek
teraz są kwiaciarnie,
ale już i na tym wychodzą
dość marnie.
Był tu też i barak
teraz Dom Ludowy,
a w tym to budynku
są zabawy, wesela i bal Sylwestrowy.
Jest tu w tej Niewodnej
i Gospodyń Koło,
które swoją pracą
umila nam życie wesoło.
70 lat już koło pracuje
i na tę rocznicę
wielki bal szykuje.
W środku wsi Niewodna
stoi kościół duży,
jest też plebania i cmentarz,
który wszystkim służy.
Gromadzą się tutaj
dzieci, młodzież i ludzie starzy,
a nasz proboszcz Czajka
uśmiechem każdego obdarzy.
Cieszymy się wszyscy
z nowego proboszcza,
niech nam długo służy
w zdrowiu i radości.
Przy drodze w Niewodnej
stoi szkoła nowa,
która wielu uczniów
przyjąć jest gotowa.
Chociaż szkoła ładna
dzieci niema wiele,
to wkrótce bez pracy
zostaną nauczyciele.
Wychowawcy pilnie
uczą dzieci w szkole,
żeby nie musiały
iść do pracy w pole.
Niedaleko drogi
mieszka sołtys młody,
który wszystkim ludziom
pomóc jest gotowy.
Niewodna jest piękna
tu góra, tam dolina,
a ludzie tak żyją
jak jedna rodzina.
Joanna Przystaś
NIEWODNA
Wśród pagórków i lasów,
Leżysz Niewodno od dawnych czasów.
Tu mała rzeczka wciąż płynie,
Tu czas ciekawie minie.
Gdy nadejdzie wiosna,
Piękna i radosna,
A nad głową ptak śpiewa,
Wtedy nikt się nie gniewa.
Gdy lato nadejdzie gorące,
To lasy nasze szumiące,
Zielenią się, błyszczą,
Aż oczy nam iskrzą.
Agata Gajewska
NIEWODNA SPOKOJNA I CICHA
Niewodna pochodzi od wody
To chyba nie każdy wie,
Bo kto ją spotka dziwi się bardzo,
Że taka piękna jest.
Przez Niewodną płynie rzeczka,
Taka mała, pyciuteczka,
Więc dlatego cieszę się
I ją chętnie pielęgnować chcę.
Niewodna jest jak muzeum,
Jest piękny kościół i stare zabytki,
Dlatego wszyscy ja odwiedzają
I ponownie tu przyjeżdżają.
Bo w tej to Niewodnej jest gospodyń koło
Umila swą pracą, życie wesoło.
Niewodna spokojna i cicha,
Ale wciąż żyje oddycha.
Magda Szymańska